Η δύναμη της θέλησης μέσα από τα λόγια της Ελισάβετ Μπουντούρη

Της Σοφίας Βαλσάμη

Προσμονή, απογοήτευση, πόνος, λύπη, πείσμα, ελπίδα… Συναισθήματα που για δύο χρόνια η Ελισάβετ Μπουντούρη προσπαθούσε να τα διαχειριστεί και να βγει νικήτρια από έναν τραυματισμό που της στέρησε την χαρά του παρκέ. Τη χαρά που έχει κάθε αθλητής ή αθλήτρια όταν μπαίνει στα γήπεδα, για να κάνει αυτό που πραγματικά αγαπάει και μάλιστα στην καλύτερη ηλικία, στα 20 της χρόνια.

Ο Γολγοθάς για την Ελισάβετ Μπουντούρη άρχισε στα μέσα του 2022 όταν και τραυματίστηκε στην προπόνηση. Ένας τραυματισμός που για δύο χρόνια της έδωσε μεγάλη απογοήτευση, αλλά συνάμα και δύναμη. Δύναμη να μην τα παρατήσει, παρά την ατυχία και να δουλέψει ώστε να επιστρέψει πιο δυνατή.

Και η πίστη στον εαυτό της αποδείχθηκε μεγαλύτερη του τραυματισμού της. Δυο χρόνια μετά επέστρεψε και πάλι στα παρκέ πιο δυνατή από ποτέ και αποφασισμένη να κερδίσει τον χρόνο που έχασε.

Η περιπέτεια του τραυματισμού της αποτέλεσε για την ίδια ένα μάθημα πίστης και θέλησης. Πίστης στον εαυτό της και θέληση για επιστροφή στα παρκέ. Δεν έχει μάθει άλλωστε να χάνει και δεν είχε καμιά διάθεση να τα παρατήσει.

Στις 14 Σεπτεμβρίου η Ελισάβετ Μπουντούρη βροντοφώναξε ότι επέστρεψε… Μετά από δύο χρόνια αγωνίστηκε σε επίσημο παιχνίδι στον αγώνα του κυπέλλου Άρης Χολαργού – Κρόνος Αγίου Δημητρίου… Τα είχε καταφέρει…

Το e-magazine της ΕΟΚ δίνει το λόγο στην Ελισάβετ Μπουντούρη… Μέσα από έναν δικό της μονόλογο περιγράφει σκέψεις και συναισθήματα για τα αυτά τα δύο ομολογουμένως δύσκολα χρόνια απουσίας της από τα γήπεδα. Μιλάει για τις δύσκολες στιγμές, την στήριξη που είχε και την πίστη της για επιστροφή που δεν την έχασε ποτέ! Ένα παράδειγμα απίστευτης δύναμης…

Η Ελισάβετ Μπουντούρη είναι πλέον υγιής στα παρκέ

«Δυστυχώς πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο γιατί είχα να αντιμετωπίσω έναν τραυματισμό που η αποκατάσταση του με άφησε εκτός γηπέδων για δυο χρόνια. Μετά από μια ονειρεμένη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό που την βίωσα πολύ όμορφα την πρώτη μου χρονιά ακολούθησε ο τραυματισμός μου την επόμενη σεζόν… Σε νεαρή ηλικία πήρα μεταγραφή σε μια μεγάλη ομάδα που ήταν και το όνειρό μου από τότε που ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ, όμως δεν στάθηκα τυχερή.

Ο τραυματισμός μου σημειώθηκε σε μια ανύποπτη φάση στην προπόνηση. Δεν μπορούσα να φανταστώ όμως ότι θα εξελισσόταν σε κάτι τόσο σοβαρό, το οποίο θα με άφηνε εκτός αγωνιστικής δράσης για δυο χρόνια. Η πρώτη διάγνωση ήταν πως είχα πάθει μερική ρήξη στον μηνίσκο μου. Μπαίνω να κάνω το πρώτο μου χειρουργείο που υποτίθεται πως το πολύ σε ενάμισι μήνα θα ήμουν πάλι στα γήπεδα, αλλά δυστυχώς δεν συνέβη αυτό.

Ο πόνος συνέχισε να υπάρχει με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ακολουθήσω ολόκληρη την προπόνηση της ομάδας κάτι το οποίο είχε αρχίσει να με προβληματίζει έντονα γιατί δεν ένιωθα καλά το πόδι μου.

Διαπιστώθηκε τελικά πως δεν είχε γίνει η αποκατάσταση της ζημιάς όπως θα έπρεπε και υποβλήθηκα σε δεύτερο χειρουργείο για να διορθωθεί το πρόβλημα. Μετά, λοιπόν, από τρεισήμισι μήνες που είχα κάνει το πρώτο χειρουργείο ακολούθησε και ένα δεύτερο κάτι το οποίο μου έκοψε τα φτερά…

Ήταν πολύ δύσκολο να επανέλθω μετά από την ζημιά που είχε γίνει στο πόδι μου, ο χρόνος περνούσε και εγώ ακόμη ήμουν στο κομμάτι της αποθεραπείας. Είχα αρχίσει να χάνω την ελπίδα μου ότι θα γίνει καλά το πόδι μου… Έβλεπα την ομάδα μου να αγωνίζεται και εγώ ήμουν εκτός και πάλευα κάθε μέρα για να επανέλθω υγιής.

Με συμπαίκτριές της στην Εθνική Νέων Γυναικών

Ολοκληρώθηκε η δεύτερη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό χωρίς να καταφέρω να παίξω πέρα από κάποια παιχνίδια στην αρχή της χρονιάς. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω την διοίκηση του Παναθηναϊκού που με στήριξε και παρόλο που ήμουν τραυματισμένη, υπογράψαμε για τρίτη χρονιά συμβόλαιο δείχνοντας την εμπιστοσύνη τους προς στο πρόσωπό μου!

Αρχίζει η τρίτη μου χρονιά στην ομάδα και ακόμα δεν είχα καταφέρει να μπω σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Το πόδι μου από το διπλό χειρουργείο και από την ζημιά που είχε υποστεί ήθελε πολύ περισσότερο χρόνο απ’ ότι όλοι περίμεναν.

Πέρασε και η τρίτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό και δεν μπόρεσα να πατήσω παρκέ. Το πόδι μου ακόμα δεν ήταν σε κατάσταση για να αγωνιστώ. Όλο αυτό το διάστημα ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστώ την περιπέτεια που περνούσα…

Η ψυχολογία μου ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και προσπαθούσα να παίρνω δύναμη από την αγάπη μου για το άθλημα και από τους δικούς μου ανθρώπους που με στήριξαν όλο αυτό τον καιρό!

Δεν πέρασε ούτε μια στιγμή που σκέφτηκα να τα παρατήσω… Είχα και έχω πολλά όνειρα γι’ αυτό τον χώρο που τόσο αγαπώ και ήμουν σίγουρη πως θα κατάφερνα να ξαναγυρίσω…

Η Ελισάβετ Μπουντούρη δεν τα παράτησε παρά τις δυσκολίες

Είναι πολύ σημαντικό όταν βιώνεις κάτι τόσο δύσκολο και επώδυνο να έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν και να σου θυμίζουν ότι αξίζει να παλέψεις γι’ αυτό που αγαπάς. Η αναμονή, βέβαια, για να πω την αλήθεια με σκότωνε… Αλλά η προσμονή να γυρίσω με πείσμωνε όλο και περισσότερο. Είχα χάσει πολύτιμο έδαφος. Ήξερα όμως ότι αν δουλέψω και δεν σταματήσω να πιστεύω πως θα τα καταφέρω, θα έβγαινα νικήτρια από αυτή την περιπέτεια.

Ξυπνούσα κάθε μέρα και το μόνο που ήθελα ήταν να βλέπω έστω και μια μικρή βελτίωση στην αποκατάσταση του ποδιού μου για να πάρω δύναμη απ’ αυτό και να συνεχίσω. Το πιο επίπονο για μένα ήταν να βλέπω τις συμπαίκτριές μου να παλεύουν, να κατακτούν τίτλους και να μην μπορώ να είμαι ενεργό μέλος μαζί τους στο παρκέ.

Η πρώτη μου ολοκληρωμένη προπόνηση έγινε με την καινούργια μου ομάδα, τον Άρη Χολαργού. Η χαρά μου πως έμπαινα ξανά στα γήπεδα και μπορούσα να βγάζω κανονικά το πρόγραμμα της ομάδας μου δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια… Ένιωθα σαν να είχα πάρει το μεγαλύτερο δώρο στην ζωή μου. Ένιωθα ξανά ευτυχισμένη και γεμάτη γιατί κατάφερα να ξεπεράσω αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο.

Απέδειξα στον εαυτό μου πως με το πείσμα μου και την δουλειά μου κατάφερα να γυρίσω και να είμαι ξανά ενεργό μέλος μιας ομάδας. Το χαμόγελο ξαναγύρισε στα χείλη μου και η προσμονή μου για το πρώτο επίσημο παιχνίδι ήταν τεράστια.

Το πρώτο επίσημο τζάμπολ της χρονιάς με βρήκε υγιή και έτοιμη να χαρώ κάθε δευτερόλεπτο του παιχνιδιού. Θέλω να αφήσω πίσω μου όλη την δύσκολη περίοδο και να κρατήσω μόνο τα θετικά που μου άφησε αυτή η περιπέτεια! Είναι σημαντικό κάθε παιδί που βρίσκει εμπόδια στον δρόμο του είτε από τραυματισμό είτε από άλλους παράγοντες να μην χάνει την πίστη του και να κυνηγάει τους στόχους του και τα όνειρά του. Όλοι έχουμε απίστευτη δύναμη μέσα μας αρκεί να πιστεύουμε στον εαυτό μας».

Πηγή: ΕΟΚ e-magazine

Τελευταία άρθρα

Σχετικά άρθρα