Ο ΑΠΑΣ Νάξου «Τα Φανάρια» μας συστήθηκε επί της ουσίας το 2019, στη σεζόν που διεκόπη εξαιτίας του κορονοϊού. Ηταν εκείνη, δε, όπου θα κατάφερνε να μπει πιο έντονα στην μπασκετική μας καθημερινότητα, με την νησιωτική ομάδα να καταφέρνει στην πρώτη της κιόλας χρονιά, ύστερα από τη σχετική αναδιάρθρωση, να ανέβει από την τότε Γ’ Εθνική στη Β’ Εθνική.
Οι Κυκλαδίτες ξεκίνησαν με ένα σκοπό, τη διάδοση του αθλήματος και της αγάπης για αυτό στα νέα παιδιά του νησιού, για να στελεχωθεί και ο σύλλογος από αυτά.
«Είναι αλλιώς να σου δείχνει μια ομάδα με αθλητές αξίας εθνικών κατηγοριών το πώς μπορείς φτάσεις μέχρι εκεί και να έχεις καθημερινά επαφή μαζί τους, μπαίνοντας στη διαδικασία να κάνεις τα ίδια, για να πετύχεις, από το να περιμένεις να έρθει η ώρα να… φύγεις από το νησί και να πας σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο», εξηγεί ο Γιώργος Ατσαλίνος, ταμίας της ομάδας, στο EOK e-magazine, τονίζοντας πως δεν ήταν εξαρχής στόχος η σημερινή National League 1, αλλά στην πορεία φάνηκε, ότι ήταν εφικτή η καθιέρωση της ομάδας.
Η ομάδα του ΑΠΑΣ στην ομαδική της φωτογραφία με προπονητή τον Περική Ταυρόπουλο
Τις τελευταίες χρονιές, δε, με τους κόουτς Τσαουσίδη και Ρουμελιώτη στον πάγκο, ο ΑΠΑΣ είχε δείξει να έχει σημαντικές επιδιώξεις, χάνοντας πέρυσι τη δυνατότητα να διεκδικήσει σε διπλή ευκαιρία την άνοδο για την Elite League. «Ο αρχικός συνδυασμός της συνύπαρξης παικτών όπως ο Μιλεντίγεβιτς, ο Προδρόμου ή ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος, μας βοήθησε να κάνουμε μια πολύ καλή πορεία τη σεζόν 2022-2023, χωρίς να μπορούμε να ανταγωνιστούμε τη Μύκονο και τον Μίλωνα. Πέρυσι δε σας κρύβω, ότι με την απόκτηση του Τσρνιτς ο στόχος μας άλλαξε. Σκεφτήκαμε να επενδύσουμε για κάτι καλύτερο, δώσαμε αγώνα, όμως δεν τα καταφέραμε. Αυτό μας κόστισε πολλά χρήματα και, για αυτό, αποφασίσαμε φέτος να βρούμε τρόπο να καλυφθεί η περσινή επένδυση», εξηγεί ο κ. Ατσαλίνος.
Κάπως έτσι, φτάνουμε στο προκείμενο μιας ομάδας, που προπονείται στην Αθήνα, κατά κύριο λόγο στην Αίθουσα 5 του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, και δίνει τους εντός έδρας αγώνες της στην Νάξο. Μια ιδιαίτερη απόφαση, η οποία είχε τους λόγους της.
«Τα θεμέλια της απόφασης μπήκαν πέρυσι, στην προετοιμασία μας στην Αθήνα, που ήταν μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου και είχε πάει αρκετά καλά. Στο νησί γνωρίζετε, ότι το ζήτημα της στέγασης είναι εξαιρετικά δύσκολο εξαιτίας της θερινής σεζόν, αλλά και των σπιτιών διαθέσιμων σε αντίστοιχες εφαρμογές. Δωμάτια και σπίτια δε βρίσκονται… ούτε για μόνιμους. Προσθέστε σε αυτό το γεγονός, ότι καθημερινά ετοιμάζαμε 28 προαποφασισμένα γεύματα, από δύο δηλαδή για καθέναν από τους 14 αθλητές μας, οι οποίοι στην ουσία περνούσαν ένα… μικρό φανταρικό από άποψη στέγασης και διατροφής. Κάπως έτσι, η καθημερινότητα γινόταν για όλους μας δύσκολη και, επιπλέον, υπήρχε μια πολύ μικρότερη δεξαμενή παικτών πρόθυμη να έρθει στην Νάξο», επισημαίνει ο Γιώργος Ατσαλίνος.
Η ομάδα του ΑΠΑΣ σε προπόνηση στο ΣΕΦ
Τι κέρδισαν, όμως, στον ΑΠΑΣ με την απόφαση να… μεταναστεύσουν μερικώς στην Αθήνα; Ο ίδιος απαντά: «Για να αρχίσω από το τέλος της προηγούμενης τοποθέτησης, η δεξαμενή παικτών είναι πολύ μεγαλύτερη, αφού ουσιαστικά οι παίκτες μένουν στην Αθήνα και πηγαίνουν για το τριήμερο Παρασκευής-Κυριακής στην Νάξο. Ολοι, ουσιαστικά, έχουν σπίτι και το μόνο που χρεωνόμαστε είναι του Ιβάν Βολκανόσκι, μαζί με τα γεύματά του κι εκείνα του Δήμου Κεραμάρη. Χρεωνόμαστε, δηλαδή, ένα σπίτι και τέσσερα γεύματα, αντί για 14 σπίτια και 28 γεύματα. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι απελευθερώσαμε ώρες στο Κλειστό στην Νάξο για την Ακαδημία μας. Σε ένα γήπεδο, όπου εμείς και ο Πανναξιακός είχαμε από 12 ώρες την εβδομάδα, ενώ υπάρχουν και τρεις ομάδες βόλεϊ Γυναικών, πολλές φορές τα παιδιά ουσιαστικά προπονούνταν έξω, υπήρχε και τμήμα που δεν έκανε καμία προπόνηση στο Κλειστό. Με την απόφασή μας αυτή, λοιπόν, καταφέραμε να αλλάξει η δομή της Ακαδημίας, ευελπιστώντας πως θα καταφέρουμε στο μέλλον τα δικά μας παιδιά να στελεχώσουν την ανδρική ομάδα».
Και το σχέδιο, λοιπόν, ποιο είναι αν οι ντόπιοι αθλητές μπορούν να έχουν ρόλο στο επίπεδο αυτό στην ανδρική ομάδα;
Ο Γιώργος Ατσαλίνος είναι σαφής και υπογραμμίζει, ότι «αν προκύψει αυτή η περίπτωση, η ομάδα θα γυρίσει πίσω. Είναι σημαντική, οπωσδήποτε, η απώλεια της κοινωνικής επαφής των αθλητών με τους κατοίκους του νησιού και τα νεότερα παιδιά, κάτι που αποτέλεσε το αρνητικό σημείο της απόφασής μας. Σε σύγκριση με αυτή τη ζημιά, βέβαια, η τωρινή κατάσταση είναι πιο ωφέλιμη και βιώσιμη, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί στο μέλλον να αλλάξουμε ξανά τον προσανατολισμό μας».
Στιγμιότυπο από αγώνα του ΑΠΑΣ με αντίπαλο τον Ερμή Αργυρούπολης
Ο ταμίας του ΑΠΑΣ θα παραδεχθεί, ότι «μας έδωσε παράταση το γεγονός, ότι σε αυτή την φάση η ζωή μας έγινε πιο εύκολη», και στο εύλογο ερώτημα για το πόσο ακόμη θα μπορούν στο σύλλογο να συνεχίσουν με την ίδια όρεξη σε αυτή την καθημερινότητα, απαντά πως «όλο αυτό είναι ένα μεράκι. Το συμβούλιο αυτό πήρε την απόφαση, γιατί αυτή είναι η ζωή μας. Άλλοι επενδύουν τα χρήματά τους για… κυνήγι και bungee jumping, ώστε να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, εμείς για το μπάσκετ και για τη ζωή γύρω από αυτό. Οσο μας προσφέρει περισσότερο χαρά από στενοχώρια και πίεση, θα συνεχίσουμε να το υπηρετούμε».
Στο τέλος, δε θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε και για το πού πηγαίνει, κατά τη γνώμη του, το μπάσκετ της Νάξου. «Με το όραμα αυτό που έχουμε και τη δυναμική του νησιού, θεωρώ ότι η Νάξος μπορεί να έχει ομάδα σε μονιμότητα στην Elite League. Με τους αντίστοιχους ανθρώπους να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, μπορούμε να δημιουργήσουμε για κάθε Σάββατο σε αυτή την κατηγορία μια γιορτή στο γήπεδο, ώστε η τοπική κοινωνία και τα παιδιά μας να βλέπουν αυτό τον όμορφο καθημερινό μπασκετικό κύκλο και να ακολουθήσουν το δρόμο του μπάσκετ, στελεχώνοντας μελλοντικά την ανδρική ομάδα», μας λέει.
Στιγμιότυπο από την εξέδρα με τους φίλους του ΑΠΑΣ στο Κλειστό της Νάξου
Τώρα πια, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο, με τον Περικλή Ταυρόπουλο να ξεκινά τη σεζόν να αφήνει ήδη το στίγμα του. Τη θέση του παίρνει ο Αλέκος Δάγλας, σε μια νέα σελίδα της ιστορίας του ΑΠΑΣ.
Ο νέος προπονητής του ΑΠΑΣ, Αλέκος Δάγλας
Πηγή: ΕΟΚ e-magazine
